Ja en mijn naam is VLUG laat dat duidelijk zijn voor allen die dat nog niet wisten.

Gisteren na 26 km was ik zo blij met de aanblik van de eerste refugio dat ik als een haas naar binnen ging om me te registreren en een bed te regelen dat ik niet even pas op de plaats maakte of het wel de juiste plaats was. Nu nee dus. Al mijn collega pelgrims lieten deze refugio links liggen en liepen lekker door. Oke het was nog vroeg dus lekker douchen, eten, kopje thee, even in de zon zitten en toen gebeurde het. Om de een of andere onverklaarbare reden greep de angs me bij mijn strot. Geen enkele verklaring kon me gerust stellen. Oke het echtpaar in de bedden naast me was verdwenen, er liepen alleen maar spanjaarden en enkele hadden een beetje een nare uitstraling maar ik kon er toch niet echt een verklaring voor vinden. Mezelf goed toegesproken maar ik de onrust bleeft. Om een lang verhaal kort te maken ik heb mijn rugzak gepakt ben weggelopen naar het volgende dorp waar de eerste twee herbergen vol bleken te zijn. Gelukkig kwam ik toen mijn reddende pelgrim Mikel tegen met dat hij vroeg wat ik daar deed omdat hij me de andere refugio in had zien gaan begon ik te janken en kon ook niet meer stoppen.

Even een troostende schouder, drie straten verder lopen en bij hem in de herberg gedoken waar de sfeer zo totaal anders was. Lekker een kopje thee gedronken even het stadje door en toen heerlijk zitten kleppen met twee spanjaarden uit tenerief.

7/9 Vanochtend alweer om 5.00 op omdat iemand dat nodig vond en om 6.30 op pad. Stik donker en ik heb mijn lamp geloof ik aan Ries mee teruggegeven.Maar goed er liep een stel voor me uit dus ik volgde maar blindelings tot ze even de weg kwijt waren en ik ze inhaalde.Snel de straat oversteken en op het allerlaatste moment nog net een flinke greppel kunnen ontwijken voor er allerlei vrachtverkeer langs me heen denderde. De beschermengel van Jos maakt soms overuren met me.

De route liep vandaag over een hele mooie bergrug en het weer was rond de 20 C en bewolkt met af en toe een regenbui.Voor mij goed want om de een of andere reden had ik zelf ook nog wel eens last van een klein regenbuitje. Heel herkenbaar voor iedereen die de CAMINO loopt.Je bent ver van huis, in je eentje, en je wordt natuurlijk toch moe van het lopen, het vroege opstaan en het steeds ergens anders slapen.Maar ondanks alles was het weer dik genieten .Met dat ik net goed en wel in het klooster geinstalleerd was viel een man van 75 zich een enorm gat in zijn hoofd in de douche. Een ieder stond erbij en keek ernaar dus heb ik gezellig een half uur op de koude douchevloer gezeten gezorgd voor een kussen ,deken en ondermatje en vervolgens lekker met hem gepraat tot de ambulance kwam.Hij baalde als een stier dat hij nu 25 km moest rijden in plaats van lopen en dus beloofde de broeder van het klooster dat hij hem morgen op zou halen zodat hij zijn route hier verder voort kan zetten.

Ja ja die weg die doet wat met je. Nu tot zover Ik wil nog even laten weten dat ik het heel leuk vind dat jullie allemaal zo met me meeleven . Dat gedoe met die foto's wil alleen niet zo lukken

Tot een volgende keer dikke kus voor jullie allen Ans