Vandaag een prachtige route gelopen door een MESETA.Dat is een hoogvlakte die doorsneden wordt door steile dalen.Nooit geweten dat het binnenland van Spanje zulke prachtig vergezichten te bieden had. Het was warm maar ik was al om 7.15 op pad en de zon bleef versluierd tot een uur of 11.00 maar toen was hij er ook direct goed.Ik had een lange etappe vandaag van 26 km maar dat was nu eenmaal niet anders. Toen ik er zo'n 20 km op had zitten brak ik bijna bij mijn enkels af en heb ik lekker een drie kwartier op mijn rugliggen luieren in een afgemaaid graanveld. Boven me heel erg hoog zweefden weer twee grote roofvogels.Echt dat is zo geweldig om te zien. De boeren mogen in verband met gekke koeienziekte de dode dieren niet meer op het land laten liggen waardoor de vogels meer moeite moeten doen om hun prooi te vinden. Wat ze wel te pakken krijgen is bijna altijd of oud of erg jong of ziek.

Nadat ik opgstaan was zat ik helemaal onder de zwarte beestje waarvan er nu nog steeds een in mijn fototoestel woont wat lastig is met foto's nemen. Ik moet eerst dat ding aan de kant schudden want anders komt hij steeds in beeld. Ik ben bang dat hij dit verhaal niet gaat overleven.

na mijn siesta ben ik heel rustig aan richting de auberge gelopen waar ik nadat ik aankwam bemerkte dat ik mijn reisgids verloren was. Eerst maar gedouched en mijn voeten verzorgd voor ik terug ben gaan lopen. Ik wist waar ik hem verloren was en dat was ongeveer een km of 2 voor de auberge. De camino is niet alleen een hele mooie route het is ook gelijk een soort van openbaar toilet. Je moet je voorstellen dat je kilometers loopt en toch af en toe moet plassen om van de grote boodschap maar niet te spreken. Waar je dus ook loopt zie je rugtassen langs de route en mensen in en uit het enige struikje komen wat er in die vlakten te vinden is. Mocht een ondernemer dit verhaal lezen volgens mij is het een gouden zet om langs de camino van die chemische toiletten te plaatsen met name wij vrouwen zouden u zeer dankbaar zijn. Maar goed vandaar dus dat ik wist waar mijn boekje moest liggen. Ter plekke aangekomen was er echter geen boekje te vinden tot ik terugkwam langs de receptie en hij daar op me lag te wachten. Tot zover het wonder van die dag.