Gisterenavond was nog mooier dan ik verwacht had. Naast de prachtige refugio waren ook de spaanse hospitelera`s heel vriendelijk en behulpzaam. Een uur voor het eten werden we verzocht in een halve cirkel buiten voor de deur te gaan zitten waarna beide vrouwen vertelden waarom ze dit werk deden en wat het hun bracht. Ze gaven een klein kaarsje rond en vroegen aan de pelgrims om ook te vertellen waar men vandaan kwam en eventueel waarom men de camino liep. Een ieder werd verzocht dit in zijn moederstaal te doen. De eerste vrouw die het kaarsje aangereikt kreeg schrok hier zo van dat ze dichtsloeg en helemaa niet wilde praten. Gelukkig had nummer twee wel de moed en langzaam aan verplaatste het kaarsje zich de kring rond en kregen we van 50 mensen te horen wie ze waren en wat hun tot de camino had gedreven.

Het hele gebeuren was heel indrukwekkend.Iedereen nam de moeite zijn verhaal te doen en de anderen luisterden en deden hun best de verhalen te volgen. Dat ging me in 4 talen goed af maar in het spaans, croaties en in het japans moest ik het toch af laten weten.

Een aantal redenen wil ik jullie niet onthouden. Ik loop al een paar weken op met een ouder frans echtpaar van 75 en 76. We praten niet veel met elkaar maar groeten elkaar regelmatig .Hun reden om de camino te lopen is dat het de wens van hun zoon was dat ooit te doen. Hij overleed recent op 40 jarige leeftijd en zei doen dit om hem .

Een van de pelgrims is piloot geweest in Bosnië en zoekt op de camino een mogelijkheid de dingen die zich voordeden een plek te geven.

Twee jonge duitse meisjes wilden gewoon eens iets anders en staan verbaasd over de mensen die ze op hun weg tegenkomen en de samenhorigheid die ze vinden. En dan de rest van de 50 mensen die de weg gaan vanuit hun geloof of op een anderee manier verdieping in hun leven zoeken.

Nadat iedereen zijn verhaal gedaan had en de dames bedankt hadden voor onze verhalen zette mijn mannetje van het doucheverhaal spontaan het Patre nostre in waarbij iedereen elkaar een hand gaf en de spaans franstalige katholieken het lied meezongen.(Ik hield het toen al lang niet meer droog)en mij vele anderen.Daarna nog lekker gegeten en toen naar buiten voor de zonsondergang. Om 21.30 lag een ieder te bedde vervuld van iets wat denk ik tegen vrede aanhangt.

Vanochtend om 4.45 het bed uit om te piesen. Ik heb het koud s`nachts en ik heb mijn slaapzak aan Ries mee gegeven dus lig ik met het gros van mijn kleren over elkaar aan in bed.Maar goed ik wil dus naar het toilet staat ons japanse vrouwtje daar al haar haar te doen met krultang en allerlei smeerseltjes echt helemaal bijzonder. Ik ben nog lekker anderhalf uur terug gedoken en om 6.45 waren we weer en route. Samen met Dennis en Gilles gestart ik ben ze al snel kwijt want ik ga als een slak. Inmiddels twee blaren en hele zere voeten . Het wordt er de volgende uren niet beter op en het lijkt wel of ze in brand staan.Na twee uur neem ik een pauze. Druiven een nectarine en een banaan weggespoeld met oude cola maakt dat ik er weer even tegen kan. Ik ben vergeten water mee te nemen. STOM Na nog een uur ben ik het zat ik ga zitten gooi mijn schoenen op de rugzak en leg de volgende 15 km op mijn teenslippers af. Prima oplossing. Ik loop mijn hele leven alop teenslippers dus waarom niet op mijn camino ? moren in Leon eens kijken of ze sandalen hebben. Nu nog even foto`s bijplaatsen en dan lekker voor een pelgrimsmenu de bar in.