Om 5.00 gaat de eerste wekker maar ik draai me nog eenkeer om. Van slapen komt echter niets meer. Om 6.15 loop ik alleen in een vreemd land en een vreemd drop . Wat doe ik hier in godsnaam !!!!!!!!!!!!!!!!!! Bij het eerste bord slaat de twijvel al toe links of rechts ? Een jonge duitse knul geeft uitkomst. Hij heeft de camino al eerder gelopen en dat geeft vertrouwen.Nee, hij weet ook nog niet of hij de makkelijke route of de bergetappe gaat doen. Mijn angst over alleen de berg te nemen wordt weggenomen als hij zegt maar dan kunnen we toch samen gaan. Oke ik doe mee nog voor ik met mijn ogen kan knipperen stijgen we gedurende1 km van niets naar 1200 m. Ik bedenk me dat alle waarschuwingen in de boeken dat deze etappe alleen voor gevorderde bergbeklimmers en mensen met een hele goede conditie nog zacht uitgedrukt is.Maar goed de beloning twee uur lang over een bergrug lopen met links en rechts van je de mooiste natuur doet je de stijging haast vergeten.MAAR wie een berg opklimt moet er natuurlijk ook weer af en dat is voor mijn enkels echt geen feestje meer.Ik merk aan mijn hele lijf dat dit gedoe me teveel energie heeft gekost en ik neem gas terug en na 14 km zie ik het bord van de auberge waar ik wil slapen vannacht. De laatste km na alweer een flinke stijging brengt me naar een bospad wat zo slecht en stijl is dat ik om de 10 meter over mijn stokken hang en het idee heb dat ik ter plekke dood zal blijven. Maar zoals steeds red ik het ook deze keer weer en duik ik lekker even op bed voor ik ga douchen.Net als bij veel mede pelgrims heb ik het idee dat mijn lijf het zat wordt. Als ik ga liggen gloei ik alsof ik koorts heb maar ik voel me steenkoud. Pas na een uur heb ik het idee dat de boel weer een beetje in ballans komt. Nuja het zullen de laatste loodjes wel zijn ik ben natuurlijk ook niet gewend 6 weken lang dergelijke afstanden te lopen.

24/9 Om 19.00 in bed en vanochtend om 7.00 wakker de klok rondgeslapen en ik ga vol goede moed op pad. Na een kwartier begint het te regenen en dat blijft zo tot 14.00 Niet echt fijn maar met mijn poncho aan en mijn muziek op gaat de dag toch snel voorbij. Om 14.00 breekt de zon door en kan ik nog even op de top van de berg mijn broodje eten en genieten van het uizicht.Alle gehuchten waar ik doorheen kom bestaan uit een paar oude boerderijen waar de straten bedekt zijn met koeienstont waar ik overheen glibber zo het volgende bospad in.Nu lekker gedouched en net gehoord dat mijn nichtje een mooie nieuwe gezonde dochter heeft. Bianca en Coen en natuurlijk ook Mieke vanuit een somber spanje van harte gefeliciteerd en als ik terug ben kom ik snel kijken (van de winter dan he als we de beurzen moeten draaien)