Santiago is geen bijzonder mooie stad. De hele stad is commercieel vreselijk over done. Het zal voor toeristen en dagjesmensen wel anders zijn maar wij als pelgrims voelden ons echt uitgebuit.Alle prijzen van eten, drinken en slapen waren verdubbeld. Er was nergens plek voor ons in de kathedraal en zelfs voorhet veiligstellen vanonze rugzakken moesten we betalen.Je zou toch denken dat datanders zou kunnen zijn.ALLES maar dan ook alles draait er om geld.Gelukkig had ik vanochtend vroeg toen een oud spaans vrouwtje langs de weg een appel en een nectarine uit haar zak toverde en die spontaan aan onsgaf weer het echte camino gevoel terug.

En nu ben ik dus in een dorp 20 km buiten Santiago op weg naar finisterre. Maar mijn voeten willen niet meer. Ik loop al dagen op paracetamol en ik vind het prima zo.

Ik heb dus besloten te stoppen het is mooi geweest. Ik hoef me tegenover niets of niemand te bewijzen en neem morgen dus lekker de bus naar finisterre.

Terugkijkend kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ik deze tocht heb mogen maken.

Bedankt dus Ries dat jij me die vrijheid hebt gegeven. Meiden jullie bedankt voor jullie berichtjes en de praatjes op msn. Cor voor de heerlijke eerste weeken natuurlijk iedereen die op wat voor manier mijn blog gevolgd heeft. De camino de Santiago zal me mijn levenlang bijblijven en is een van de mooiste en leerzaamste periodes uit mijn leven.

Ans

Morgen zal ik in finisterre mijn gebeden en wensen richting de cosmos sturen en dan wordt het tijd om naar huis terug te keren. Een dikke kus voor jullie allen ANS